|
Aan het woord is: John van Weelden (54, zelf spreekt hij liefst van level 54 of 54 ervaringsjaren). In 2019 kreeg hij een burn-out, vertrok hij bij zijn werkgever, nam hij maanden om te herstellen, verhuisde hij van Voorburg naar de Zeeuwse plaats Zonnemaire en besloot hij als zelfstandige te starten. En toen brak corona uit in Nederland. Hij schreef zijn verhaal op.  Op 31 december 2019 stonden we op de drempel van een nieuw jaar. De economie stond er geweldig voor en op dat moment wees niets er nog op dat de wereld er 3 maanden later totaal anders zou uitzien. Voor mij persoonlijk was 2019 een jaar van loslaten. Ik had een leuke uitdagende baan waarbij ik enorm veel van de wereld heb kunnen zien, maar een narcistische leidinggevende en interne strijd mij steeds meer energie kostten. Zoals bij zovelen ging ook bij mij uiteindelijk het lichtje uit en zat ik plotseling in een burn-out. Na jaren van keihard werken met werkweken die ruimschoots boven de 60 uur lagen, kwam er plotseling niets meer uit mijn handen. De energie was volledig verdwenen. Zelfs het uitvoeren van kleine taakjes zoals boodschappen doen of de was ophangen voelde voor mij alsof ik de Mount Everest moest beklimmen. Mensen die met een burn-out te maken hebben gehad begrijpen zeker wat ik bedoel.
Bezinning 2019 was voor mij een jaar van bezinning. Terug naar de oude situatie was geen optie meer. De relatie met mijn leidinggevende was volledig verrot en eind april kwamen we samen overeen dat we het dienstverband zouden beëindigen. Op de dag dat de vaststellingsovereenkomst werd getekend, viel een last van mijn schouders af. Niet meer terug. Niet de constante strijd moeten aangaan, niet meer tussen twee vuren moeten opereren. De twaalf jaar hadden hun tol geëist en dit was nu voorbij. Een paar maanden lang heb ik de tijd voor mezelf genomen. Een tijd van genieten van de mooie zomer en ook een periode van verwerken en afsluiten. Een periode ook om de woede die ik voelde een plaatsje te geven. Negativiteit maakte weer plaats voor positiviteit en dankbaarheid. Hoewel het voor velen misschien heel vreemd klinkt, ben ik dankbaar voor de periode die ik had meegemaakt en die mij als mens completer had gemaakt. Droom In september besloot ik een lang gekoesterde droom in vervulling te laten komen: het opstarten van een eigen bedrijf. Op eigen benen staan, zelf beslissingen nemen maar ook volledig verantwoordelijk zijn. Uiteindelijk werkte ik de ideeën uit, bouwde ik de websites www.vanweelden.eu en www.gevaarlijkestoffen.net, en kon ik aan de slag als zelfstandig logistiek consultant. “Hello world”! Ik was er klaar voor. En toen kwam corona. Een paar mooie opdrachten werden in de ijskast gezet en bedrijven sloten hun deuren voor ‘vreemden’. Zoom, Microsoft Teams en Skype waren voorlopig de aangewezen tools om met klanten te communiceren. De wereld stond plotseling in brand en niemand had een idee hoelang het zou gaan duren. Parallellen We zijn inmiddels in juni 2020 beland en de lockdown-maatregelen worden langzaam versoepeld. Het is duidelijk dat de economie een harde klap heeft gekregen en een tweede uitbraak nog steeds op de loer ligt. Ik heb de afgelopen maanden vaak aan mijn burn-out-tijd teruggedacht en zie parallellen met het coronavirus. Het heeft ons overvallen, we zijn teruggeworpen op onszelf en ik ben ervan overtuigd dat deze situatie uiteindelijk zal leiden tot een moment van bezinning. Als mens heb ik enorm veel positieve dingen geleerd van mijn burn-out en ik hoop dat we als mensheid ook onze lessen uit deze situatie trekken en op een positieve manier de toekomst in gaan. Ik heb de waarheid zeker niet in pacht, maar ik denk en hoop vooral dat we ons leven anders in gaan richten. Minder consumeren, een betere verdeling van de rijkdom en taboes, zoals onder andere bevolkingsgroei, bespreekbaar maken. Daarnaast staan we momenteel nog maar aan het begin van de digitale revolutie die veel meer gevolgen zal hebben dan de industriële revolutie die zo’n 100 jaar geleden plaatsvond. De komende decennia zullen vele banen door verregaande robotisering/automatisering verdwijnen. We moeten nu al gaan nadenken op welke wijze we de economie gaan herinrichten. Wellicht dat we uiteindelijk een basisinkomen en misschien ook een soort van inkomstenbelasting voor robots moeten invoeren. In Spanje denkt men nu serieus na over de invoering van een basisinkomen. Wat mijn toekomst betreft ben ik enorm positief. Ik voel/weet dat het goed gaat komen en dat het bedrijf dat ik vorig jaar september heb opgestart, een groot succes gaat worden. Ten opzichte van de situatie voor mijn burn-out heb ik het momenteel financieel minder goed, maar desondanks voel ik me rijker en vooral ook gelukkiger dan ooit tevoren. Elke dag ben ik dankbaar dat ik dit leven mag leiden en dat ik in een turbulente periode van mijn leven inzichten heb gekregen. Vier het leven.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |