|
Femke Jorritsma (57) woont met haar man in Zandvoort. Zij verhuren ruimtes aan groepen voor bijvoorbeeld trainingen en workshops, en faciliteren dan met catering. Fjori is de praktijk aan huis van Femke voor astrologie, familieopstellingen en het begeleiden van mensen.  Mijn twee pijlers zijn astrologie en familieopstellingen. Sinds de lockdown begeleid ik familieopstellingen telefonisch en online. Normaal gesproken zijn we in opstellingen altijd gericht op wat ik de schaduwkant noem of wat je zou kunnen zien als het graven in de modder. Op het ontdekken wat de pijn in een familie is, wat er in de liefde verstrikt is geraakt. Daarin merk ik een verandering. In de sessies die ik onlangs gaf, raakten we de schaduwkant wel even aan, maar keken we intuïtief ineens veel meer naar de kracht in de familie, naar dat wat er onder de verstrikking zit. Daar is een kwaliteit die vervormd is geraakt. Dit voelt honderdtachtig graden anders dan hoe het altijd ging bij familieopstellingen. Ik merk zelf dat ik na twee decennia opstellingen begeleiden eigenlijk ook wel voelde dat de oude manier toe is aan vernieuwing. Het is niet de bedoeling om een schaduwkant te negeren, maar om helder te krijgen waar het eigenlijk om gaat. Als je juist het licht of een kwaliteit ergens in kunt zien, kun je daarmee aan de slag en daar energie uit halen. Je kunt er je eigen vorm aan geven.
Ik was verbaasd over de kostbaarheid die ik er al uit zag komen. Een aantal dagen geleden deed ik via Skype een opstelling met een man die door zijn vader fysiek en emotioneel mishandeld werd. Ik vroeg of hij dieper kon voelen wat de kwaliteit van de mannenlijn is waar hij bij hoort. Ineens zag ik een blij gezicht. Hij zei dat er naast de kracht juist ook kwetsbaarheid en gevoeligheid waren. Hij straalde. De vergeving gebeurde bijna meteen. Eigen verantwoordelijkheid nemen Voordat Nederland op slot ging, merkte ik de laatste tijd al dat er in opstellingen geen sprake meer was van de oorzaken in de buitenwereld zoeken. Oude patronen van gezinnen kwamen wel naar buiten, maar de deelnemers waren erg bereid om in zichzelf te kijken, ze namen eigen verantwoordelijkheid. Zo anders dan toen ik twintig jaar geleden opstellingen ging begeleiden. Drie weken voor de lockdown begeleidde ik een groep die zo sterk de diepte in ging, de deelnemers pakten echt de essentie. Ook was er een sterke verbindende energie, iedereen was heel toegewijd. Het was zo’n veld van zuiverheid. Het viel ze zelf ook op, ze zeiden het uit zichzelf. Ik vind het heel bijzonder dat de groep achteraf gezien al een soort van afgestemd was op wat de bedoeling is voor deze tijd. En dat ik tijdens die opstelling een soort golf in me voelde die zei ‘dit is voorlopig de laatste keer op deze manier’. Toen kon ik nog niet weten dat we drie weken daarna een lockdown zouden hebben. Met de rug tegen de muur Ik zag wel wat op tegen dit jaar. Het gaat heftig worden, dat zag ik door de standen van de heel diepgaande planeten Saturnus, Pluto en Mars. Wat gaan we nou weer meemaken, vroeg ik me af. Want deze planeten zijn geen zachte heelmeesters. Ze confronteren ons steeds dieper met onze diepste pijn en waarheid. We kunnen daar niet omheen, de planeten gaan net zo lang door totdat je op gaat staan. Pluto is de planeet die de onderste steen boven wil hebben en Saturnus gaat gestaag door om alles op te zuiveren, hij gaat over de grens van leven en dood. Daarbij hebben we ook nog Jupiter, die van geen ophouden weet en ook de planeet is van nieuwe mogelijkheden. En de planeet Mars gaat over de mannelijke energie van daadkracht, niet om te veroveren en steeds meer te willen, maar juist om samen te werken met het vrouwelijke, op basis van gelijkwaardigheid. Dus de transformatie gaat heel erg over de waarde van ons leven en de kostbaarheid van de aarde. En daar mogen we een nieuwe, gezondere manier mee omgaan. We kunnen maar één kant op en dat is de goede. Maar ik had eind vorig jaar niet kunnen bedenken dat ze zo’n intense uitwerking zouden hebben in opstellingen. En dat we deze coronatijd meemaken. Het gaat nu niet meer alleen om oude karmische dingen bevrijden en loslaten. Saturnus drukt ons met de rug tegen de muur, om echt in verbinding te komen met je eigen bron. Transformeren Als mensen ziek worden, was er onbewust al een proces gaande. Er speelde al van alles, maar je kunt er nog niet naar kijken. Ziekte is een bewustwordingsproces. Je mag dieper kijken en het aangaan. Maar in je eigen tempo, stapje voor stapje. Zo zie ik ook het proces op Aarde. Wereldwijd kan het niet langer zoals we leefden, we mogen dingen gaan doen die echt met onze waarheid kloppen. In de laatste decennia zochten we als een bezetene afleiding en aandacht in de buitenwereld om maar niet met ons innerlijk bezig te hoeven zijn. Kijk bijvoorbeeld naar het gebruik van sociale media. We waren ook vaak niet meer in verbinding met hele simpele dingen. Je telt bijna niet mee als je op Bali drie yogaretraites hebt gedaan. En het ergste vind ik eigenlijk nog hoe vrouwen omgaan met zichzelf. Je bent bijna raar als je niets aan jezelf hebt laten doen. Opgespoten lippen, grotere borsten, haarextensions. Hoever ben je dan van je essentie verdwaald? Het erge is dat jonge meisjes al echt geloven dat ze er ‘perfect’ moeten uitzien. Dat raakt me altijd in opstellingen. Ik krijg ook steeds jongere mensen, al van een jaar of twintig. Door scheidingen van hun ouders voelen ze zich soms heel verantwoordelijk voor hun ouders, waardoor ze ver van zichzelf af raken. Het is zo belangrijk om een stabiele thuissituatie te creëren waarin er kwetsbaarheid mag zijn. Waarin je kunt uitspreken wat je voelt, je jezelf werkelijk kunt laten zien en er werkelijk geluisterd wordt. Ook in deze zin worden we uitgedaagd om nu in het gezin en in een partnerrelatie echt te voelen hoe de liefde voor elkaar geuit wordt. Alle planeten stonden in de elementen water of in aarde. Water staat voor gevoel, emotie. In combinatie met aarde krijg je stilstaand water, modder. Dat gaat rotten, al het gevoel was aan het gisten. Nu komen de planeten te staan in de elementen lucht en vuur. We worden gedwongen werkelijk naar de essentie te kijken. Hoe meer mensen de verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf, waar Saturnus over gaat, hoe meer we kunnen transformeren. Vuur zet daarbij aan tot nieuwe ideeën, passie, het ontwikkelen van nieuwe dingen. En lucht staat voor communicatie, dus daarin zijn we nu al op een hele andere manier bezig. Verbinden met jezelf Ik merkte al wat verandering de laatste tijd. Mensen zeiden ‘je adviseerde me te gaan mediteren, dat ben ik ook elke dag aan het doen’. Voorheen zeiden mensen vaak dat het er niet van kwam. Ik vind het zo fijn om te merken dat ieder voor zich voelt dat we op Aarde zijn om te ontdekken wie we zijn, als mens, als bewustzijn. Het is heel erg de bedoeling te gaan zien ‘wat heb ik hier te leren’. Om veel dieper in jezelf te zakken en te onderzoeken waar je het rustpunt in je leven vindt, waar je energie uithaalt en waar je van kunt genieten. Vaak zijn er nog onverwerkte emoties uit ons verleden, omdat onze generatie vaak niet heeft geleerd om gevoel uit te spreken. Het gaat erom daar heel rustig in te zijn. Zacht en liefdevol te zijn voor jezelf, te vertragen. Het doel is niet om dingen in de maatschappij neer te zetten voor het vergaren van meer aandacht en aanzien, maar om te creëren van binnenuit, vanuit liefde en zachtheid. Dan kun je niet onaardig zijn naar anderen en de Aarde beschadigen, dan lukt dat niet meer. Schilderen Het huidige proces is in 2012 al gestart met de toenmalige planeetstanden. Dat was al een heftig jaar. Mijn vader is in dat jaar ook heel plotseling en veel te jong overleden. Mijn hele leven ben ik al met creativiteit bezig, schilderen en keramiek, maar mijn inspiratie was ineens helemaal weg. Onlangs merkte ik in een meditatie dat ik altijd een opgejaagd gevoel had gehad wat betreft het creëren en nu voelde ik ‘ik moet helemaal niks’. Ik mag zakken, tot rust komen. Vanuit de rust kwam toen van binnenuit een verlangen om te schilderen. Ik heb direct een doek gepakt en een nieuw schilderij gemaakt. Dat gaf zo’n diepe voldoening en rust. Ik ben blij en dankbaar dat ik in deze tijd het schilderen heb kunnen oppakken. Het hoort heel erg bij mij en mijn familie. Mijn beide ouders waren beeldend kunstenaar en mijn vader gaf les aan de Gerrit Rietveld Academie. Ook mijn opa’s en oma’s waren creatief. Innerlijk kind helen Ook ben ik in de laatste paar weken weer aan de slag gegaan met het helen van mijn innerlijk kind. De aanleiding was dat ik flink van slag was door de televisiebeelden van ziekenhuizen in de afgelopen tijd. Een jeugdtrauma kwam als een boemerang naar me terug. Tot mijn zesde heb ik diverse keren in het ziekenhuis gelegen vanwege bronchitis. Ik had buisjes op mijn neus om door adem te halen. Ik lag aan het bed vastgebonden. Dat was toen gebruikelijk, omdat ze in het ziekenhuis bang waren dat kinderen de buisjes van hun neus afhaalden. In mijn beleving zat ik continu vast aan het bed als ik weer in het ziekenhuis lag. En vroeger mochten ouders ook maar een uurtje in het ziekenhuis op visite komen. Ik heb in die tijd een oerangst ontwikkeld en heb er daar al vaak aan moeten werken. Vanuit meditaties kan ik me nu op nieuwer energieniveau openstellen voor de kosmische bron van energie, die onuitputtelijk is. Ik kan me daar goed op aansluiten en me eraan opladen. Ik voel de overvloed die er is. Daardoor voel ik me fysiek sterk. Oervertrouwen De ruimtes in ons huis kunnen we nu niet verhuren en dat zal voorlopig wel zo blijven. Onze bestaanszekerheid is weggeschoffeld. Gek genoeg heb ik toch een soort oervertrouwen. Ik heb een paar heftige periodes in mijn leven meegemaakt waarin ik een angst voelde voor het instorten van vertrouwde dingen. Toen merkte ik ook steeds weer dat er iets anders is dat toch gewoon blijft leven in jezelf: levensvertrouwen, zo van ‘stap voor stap kom je waar je moet zijn’. Ik merk in meditatie zo’n rust. Mijn man en ik hebben eerder moeilijke tijden samen doorgemaakt, we zijn dertig jaar bij elkaar. En ook nu merk ik dat we elkaar steunen en vertrouwen hebben, dat geeft kracht.
1 Comment
|