DIEP IN JE HART
  • Alle verhalen
  • Verhalen op voornaam
  • Jouw bijdrage
  • Inspiratie
  • Over mij
  • Contact
  • Alle verhalen
  • Verhalen op voornaam
  • Jouw bijdrage
  • Inspiratie
  • Over mij
  • Contact

corona
wat doet het
diep in je hart,
nu en straks?

De natuur en ik komen op adem

27/4/2020

0 Comments

 
Aan het woord is: Natascha Beets (54), zij woont met haar man in Haarlem en werkt als managementassistent op een basisschool in Aerdenhout.

Foto
Sinds de eerste nieuwsberichten over corona heb ik verschillende stadia doorlopen. Op het moment van de uitbraak in China dacht ik nog ‘wat een gedoe over een griepje, er gaan wel vaker mensen aan dood’. Toen echter het hele land platging, realiseerde ik me ‘jeetje mina, dat doen ze niet zomaar!’. Het kwam steeds dichterbij en uiteindelijk kwamen we terecht in een intelligente lockdown waarbij ook de school gesloten werd. Ik heb in de eerste weken veel radio geluisterd en op social media kwam ik allerlei verhalen en complottheorieën tegen. Omdat ik me niet mee wil laten zuigen in allerlei verhalen en zeker niet in angst, volg ik alleen nog het hoogstnoodzakelijke. In die eerste weken was het voor mij als hoogsensitief persoon ook behoorlijk heftig om naar buiten te gaan. Ik voelde de angst van anderen en kwam soms zelfs thuis met pijn op mijn borst. Ik heb inmiddels geleerd om me daar meer voor af te sluiten, onder meer door iedere morgen te mediteren. Ook heb ik een timer gezet waarmee ik mezelf ieder uur even herinner om een hartademhaling te doen en een healing prayer (mantra) op te zeggen.

School als spinnende kat in het zonnetje
In de eerste twee weken van de lockdown was alles in school erop gericht de lessen door te laten gaan. De leerkrachten en directie hebben keihard gewerkt om dat (digitaal) voor elkaar te krijgen. Voor mij leek er juist even minder te doen te zijn, wat nogal nutteloos aanvoelde. Totdat ik me bedacht dat er nog genoeg klussen lagen waar over het algemeen geen tijd of geld voor beschikbaar is. Ik ben schilderwerk in het schoolgebouw gaan doen, een aantal dingen die me al lang een doorn in het oog waren heb ik, met hier en daar wat hulp, opgeknapt. Onze facilitymanager – die negen scholen beheert – heeft deze tijd aangegrepen om de hele school van buiten te laten opknappen en schilderen. Het charmante oude gebouw ziet er nu uit als een spinnende kat in de zon, alles is weer mooi. Toen het lesgeven op afstand eenmaal liep, kwam ook mijn werk weer op gang. Sindsdien ben ik weer alle werkdagen bezig op school. Met driehonderdveertig kinderen en vijfentwintig medewerkers die er elke dag rondlopen, is er altijd veel energie in het gebouw, vaak prettig en soms ook vermoeiend. Nu is het, zonder telefoontjes, ad hoc werkzaamheden, collega’s, kinderen en allerlei onverwachte zaken veel rustiger. Daardoor werk ik efficiënter. Gelukkig ben ik niet helemaal alleen, de schilders en de conciërge zijn er natuurlijk ook aan het werk en zo nu en dan komt er een leerkracht langs.

Onthaasten
Ik werk nu meestal tot 16.00 uur, dus ik vertrek wat vroeger dan normaal. Dan kan ik op mijn gemak met de hond gaan wandelen en eten koken. Het is een luxe om wat vroeger te kunnen eten, dat past beter bij mijn natuurlijke ritme en heb ik nog de hele avond. Voor corona sportte ik tweemaal per week, bezocht ik wekelijks een vereniging en volgde ik een cursus op de hondenschool. Toen dat allemaal stil kwam te liggen, vond ik dat zalig! Vier dingen per week betekent ook vaak haasten en ik merk dat ik het heel fijn vind om dat niet te hoeven doen. Ik ben me dan ook aan het bezinnen hoe ik na de crisis door wil gaan. Wil ik al deze activiteiten nog wel? Wat mis ik inmiddels wel en wat mis ik niet? Ik merk dat ik gelukkiger ben als ik de rust opzoek, me laat leiden door wat ik in het moment nodig heb in plaats van mee te doen in de haastmodus van de maatschappij. Ook om spontaan te kunnen besluiten wat ik ga doen zonder rekening te houden met wat ‘moet’ ervaar ik als heel prettig. Wat deze tijd voor mij bevestigt, is dat ik een heel sterke innerlijke motivatie heb om dingen te ondernemen. Ik haal zowel blijdschap als lichtheid uit mijn binnenwereld, ik heb eigenlijk maar heel weinig prikkels van buitenaf nodig om gelukkig te zijn. Tekenen, in de tuin bezig zijn, met hondje de lente natuur in, klusjes doen. Het zijn de kleine dingen die me gelukkig maken en doordat we aan huis gekluisterd zijn realiseer ik me dat nog meer dan anders.

Energiefrequentie verhogen
Ook voel ik me nog dankbaarder voor alles dat mooi, goed en waar is in mijn leven. Onze liefdevolle relatie, de gezondheid van mij en mijn dierbaren, inkomen hebben, in Nederland wonen. Ik besef me dan hoe gezegend ik ben. Natuurlijk leef ik mee met degenen die het financieel moeilijk hebben, mensen die in hun eentje thuis zitten en zich eenzaam voelen, mensen die alleen moeten sterven of mensen die driehoog achter wonen en met stress wat betreft werk ook nog hun kinderen moeten lesgeven. Helaas kan ik niet zo veel doen om hen te helpen. Naar mijn idee is alles energie, dus als ik mijn energiefrequentie verhoog door gelukkig te zijn en de meditaties van de I AM Academy te doen, verhoog ik ook het algehele veld van energie. Ook daarom hou ik mijn focus op het positieve. Waar je je aandacht op richt groeit en gedachtekracht manifesteert. Ik denk echt dat we zo veel meer kunnen dan we denken. Daarom wil ik bij de lichtheid blijven en me niet te veel zorgen maken over hoe het verder moet met bijvoorbeeld de economie.

Wat ik mis
Ik mis het ‘echte’ contact met vrienden, dus ik videobel wat vaker met ze, het is fijn om zo het contact te houden. Heel soms wandel ik met iemand op gepaste afstand. Ook mis ik mijn moeder, ze was begin april jarig en we zijn niet bij haar op bezoek gegaan. Ze woont zelfstandig en maakt elke dag een wandeling, ze vermaakt zich gelukkig prima. Met mijn verjaardag gaan we, nu de regels wat versoepeld zijn wel even bij haar op bezoek. Zonder zoenen of knuffelen.

Effect van social distancing
Over zoenen en knuffelen gesproken: ik hoop echt dat er na deze social-distancingperiode één sociale omgangsvorm wordt gevonden om elkaar te begroeten. In ieder geval iets anders dan die drie (zeer oncharmante lucht)zoenen. Het is ongemakkelijk en ik heb er altijd moeite mee gehad. Ik krijg het al benauwd als ik naar een verjaardag moet, de hele kring zoenen of toch alleen maar een hand? Nu is ook de knuffel er de laatste jaren nog bijgekomen, wie wil wat? Eén zoen en een knuffel? Alleen een knuffel? Twee of drie zoenen? Heel sociaal lastig allemaal. Dus één begroeting graag en alleen met heel goede vrienden een lekkere knuffel. Die anderhalve meter is trouwens voor hooggevoeligen wel heel fijn, niemand die ongevraagd je aura binnen dendert.

Meer ruimte voor creativiteit
Ik ben allerlei nieuwe dingen aan het leren, dat vind ik heerlijk. Zo ben ik met online tutorials het programma Illustrator aan het leren zodat ik mijn eigen illustraties kan maken. Ook maak ik mezelf het programma Artrage eigen, een schilderprogramma. Vroeger wilde ik alleen maar tekenen, maar onder druk van mijn omgeving heb ik steeds andere werkrichtingen gekozen. Mijn werk op school is superleuk, ik krijg veel energie van de kinderen en vind het fijn om een regelmatig inkomen te hebben. Dus ik zou het niet willen missen. Mijn hart ligt in creativiteit en daar heb ik nu weer ruimte voor. Als mensen mijn tekeningen zien, zeggen ze vaak ‘Je moet er iets illustratie-achtigs mee doen!’. Ik zie wel, ik teken alleen maar omdat ik er blij van word. Zo maak ik bijvoorbeeld mijn eigen ansichtkaarten. Ook ga ik de meivakantie benutten om mijn portfoliowebsite weer op orde te maken.

Moeten en willen we zo verder?
Naar mijn gevoel legt corona dingen bloot. Mensen die zich al eenzaam voelden, voelen zich nog eenzamer. Stellen bij wie het al niet lekker liep vechten elkaar wellicht de tent uit. Corona vraagt mensen na te denken, hoe ze verder willen leven, hoe ze willen werken. Een pas op de plaats is weleens goed. Het is nodig de verbinding met jezelf te voelen nu je minder kunt rekenen op afleiding van buiten. Een crisis zorgt ervoor dat je eerlijk moet zijn. Wie ben je als er weinig te doen is? Wat blijft er over? Niets blijft verborgen.

Ook zien we hoe de natuur opbloeit, hoe schoon de lucht is. Bij ons is het nu heerlijk rustig, doordat er weinig vliegtuigen over komen. Schiphol ligt hier om de hoek en het anders constante geraas en gerommel in de lucht is best heftig. De rust hoeft niet te wennen, ik zie nu al op tegen de heropening van Schiphol. De natuur komt ook op adem nu het rustiger is. De vraag ‘moeten en willen we op deze manier verder?’ geldt niet alleen op kleine maar ook op grote schaal. Ik hoop heel erg dat deze tijd de omslag wordt naar een duurzame economie. Natuurlijk wil ik niet dat mensen werkloos raken, ik hoop wel dat meer mensen voelen dat het ook allemaal wel wat minder kan. Wat langzamer, minder consumeren, minder prikkels. Ik deed er zelf ook aan mee hoor. Heb ik al die jurkjes in mijn kast wel nodig? Ik loop al weken rond in een spijkerbroek en fleece en ik voel me er niet minder gelukkig om...

0 Comments



Leave a Reply.


    Verhalen per categorie

    All
    Astrologie
    Buitenland
    Creativiteit
    Gezondheidszorg
    Kinderen/onderwijs
    Lichaamsbeweging
    Natuur/voeding
    Ondernemer/zzp'er
    Psychologie/spiritualiteit
    Werk
    Ziekte

Verhalen op voornaam

Jouw bijdrage

Inspiratiebronnen

Over mij

Contact

Copyright © 2020