Helende werking van de natuur

Aan het woord is: Marget de Haas (59 jaar). Zij woont in Zandvoort én in Twente bij haar vriend Dik.

---

Twee jaar geleden kreeg ik een burn-out en een jaar later werd de diagnose CVS of chronisch vermoeidheidssyndroom vastgesteld. De vermoeidheid speelde namelijk al jaren langer. Het eerste jaar van mijn ziek-zijn bestond uit überhaupt de dag door zien te komen, veel thuis zijn, veel slapen, heel basic. Ik realiseerde mij dat ik de laatste jaren vooral in de overlevingsstand had gestaan. Ik wist: dat nooit meer, ik wil alleen nog maar doen waar ik blij van word; leven in plaats van overleven.

Hamsteren? Er is zoveel te plukken
Vlak bij mijn huis in Zandvoort heb ik een volkstuin en daarin werken deed me erg goed. Als ik bezig ben met inzaaien of onkruid weghalen, kan ik al mijn gedachtes en de tijd kwijtraken, het werkt meditatief voor mij. Ik voel me dan echt verbonden met de Aarde. In deze tijd van corona ervaar ik de helende werking van de natuur nog sterker. Momenteel zijn en blijven we voorlopig in Twente, waar Dik in een ruim huis woont. In zijn flinke tuin heeft hij voor mij bakken gemaakt waarin ik kruiden en groenten kan kweken, zo lief. Ik word blij van elk nieuw sprietje en blaadje rucola en spinazie. En ook als ik door de natuur loop, ben ik zo blij als een kind als ik weer wilde (on)kruiden vind. Bij het nieuws over het hamsteren dacht ik ook: dat hoeft helemaal niet, in de natuur is zóveel aan waardevols dat je zo kunt plukken!

Ik had Dik leren kennen in de tijd dat ik net mijn burn-out kreeg. Vrij snel kregen we een relatie en ik ben nu veel bij hem. Het vele samen zijn gaat goed. Ik heb altijd geroepen dat ik veel tijd voor mezelf nodig heb. Nu merk ik dat ook als we samen zijn, ik nog steeds mijn eigen dingen kan doen. En ik vind het in dit ‘anderhalvemetertijdperk’ wel héél fijn om iemand te kunnen knuffelen.

Naar binnen keren: waar word ik blij van?
Aan het eind van mijn tweede jaar ziek zijn kreeg ik wat meer energie om sociale contacten aan te halen en weer eens te dansen of naar een festival te gaan. Ik wilde ook in Twente wat voelsprieten uitgooien en had me aangemeld als vrijwilliger bij het Landgoed Algoed, waar ook het absurdistisch bewustwordingsfestival Ooh La La wordt gehouden. Blij was ik ook om per 1 april te starten met een baantje. En toen kregen we in Nederland te maken met corona. Net nu ik op het punt stond om weer meer de buitenwereld in te treden, kon het niet. Ook mijn baantje ging niet door, ze durfden het in deze tijd niet aan om het contract te ondertekenen. Ik baalde er eerst van, maar nu zie ik het als bonustijd. Ik heb nog meer rust om naar binnen te keren en te voelen waar ik echt blij van word. Wat zijn dingen die ik echt wil doen? Die ik echt belangrijk vind? Een jaar geleden startte ik met een schriftelijke cursus kruidengeneeskunde en een online cursus ‘Leven in harmonie met de natuur’, van Harmony Center, super inspirerend. Ik heb beide succesvol afgerond. En nu volg ik nog een derde training, waarbij we maandelijks fysiek bij elkaar komen. Na de eerste bijeenkomst kwam de uitbraak van corona. Dus ook deze cursus kan voorlopig niet doorgaan. Ondertussen maak ik van alles met medicinale kruiden uit de tuin en de natuur. Thee, zalf, tinctuur. Op de foto’s zie je het proces van douchegel, die ik heb gemaakt met Calendula (goudsbloem). Wellicht ga ik ook professioneel iets met kruiden doen. Ik ben echt helemaal gepassioneerd geraakt en het lijkt me super fijn om ook anderen daarin mee te nemen. Daar wil ik nu al een voorzichtige start mee maken, door mijn kennis te delen via blogs op Facebook. Gewoon omdat ik het leuk vind.

Onder een vergrootglas
Ik hoop en wens dat mensen dichter bij de natuur gaan leven. In de laatste decennia draaide het erg veel om meer en sneller. Als we niet zoveel hadden gevlogen en op een kluitje in steden zouden wonen, hadden we geen pandemie gekregen. Nu heeft onze Aarde een soort sabbatical. We vliegen en rijden minder. Het is duidelijk drukker met wandelaars en fietsers. Ook meer Twentenaren gaan hun mooie omgeving ontdekken en merken denk ik wel dat de natuur helend werkt. Voor de mensen die nu gedwongen thuis zijn, is deze tijd een soort sabbatical waarin je nog meer kunt nadenken en voelen: wat vind ik belangrijk in het leven? Onze manier van leven op Aarde ligt onder een vergrootglas. Ik liep vanochtend langs een schoenwinkel en zag daar de witte gympen die ik al heel lang wil hebben. Ineens vroeg ik me af hoe belangrijk ik dat echt vind. Ga ik nu die winkel binnen? Ik kan best zonder die schoenen. Ik hoop dat mensen zijn wakker geschud en zich beseffen dat we niet kunnen doorgaan met de 24-uursmaatschappij en spullen kopen. Ik wens dat er een collectieve bewustzijnsverandering plaatsvindt dat we goed gaan zorgen voor lichaam, geest en ziel. En vooral: dat we ons verbinden met de Aarde. De planeet redt zich wel, die hoeven we niet te fiksen. Wij moeten zelf veranderen door letterlijk meer met de voeten in de aarde te staan en te voelen dat we één zijn met alles dat leeft. Ik voel ook dat de groenten en kruiden die ik kweek, een heel andere energie hebben dan die van de massale landbouw die in de winkels liggen.

Vanuit vertrouwen creëren
Ik vind het fijn te merken dat ik niet in de angst schiet van corona. Niets menselijks is mij vreemd uiteraard. Kijken naar het journaal haalt me uit balans. Daarom let ik erop niet te veel te lezen en horen over corona. Complottheorieën op Facebook halen mijn vertrouwen al helemaal omlaag, omdat ze het ego en angst voeden. Eckhart Tolle schrijft hier bijvoorbeeld over in het boek ‘Een nieuwe aarde’, een van de boeken waarvan ik na een eerste keer lezen al dacht ‘dát is ‘m voor mij’. De kunst is om bij angst een stap naar achter te doen. De natuur in gaan helpt mij dan. Dan kom ik weer in vertrouwen. Een andere inspiratiebron zijn voor mij de boeken van Anastasia, een spirituele vrouw die als kluizenaar zelfvoorzienend in een Russische taiga woont. Zij heeft een revolutie veroorzaakt met haar leefwijze in verbinding met de Aarde en je ziet steeds meer mensen die dat ook doen. Daarnaast ben ik jaren bezig geweest met ‘Een cursus in wonderen’. Het uitgangspunt daarin is dat we als mensen creators zijn en – samen met het Goddelijke - onze eigen werkelijkheid scheppen. Creëren we gezamenlijk, dan is de creatiekracht nog sterker, we kunnen dan meer voor elkaar krijgen. De wereld die wij zien, weerspiegelt slechts onze eigen ideeën, wensen en emoties. Je kunt niet altijd kiezen voor wat er om je heen gebeurt, maar wel hoe je erop reageert.

Ik ga zelf nog nadenken hoe ik straks vanuit vertrouwen de wereld in kan stappen. Dat ik ervan kan uitgaan dat ik genoeg kwaliteiten heb en dingen kan creëren die daarbij passen. Niet vanuit de angst voor tekort. Op cruciale momenten in mijn leven creëerde ik al wat goed voor me was. De juiste dingen kwamen op mijn pad. Ik visualiseerde ook vaak wat ik wilde zien gebeuren, bijvoorbeeld voorafgaand aan een moeilijk gesprek. Dat werkte, dus ik weet dat ik het kan. Ik heb daarin veel geleerd van Tineke Lehman en haar dochter Romy, die je laten zien hoe je met behulp van een ademsessie zelf contact maakt met je kern of authentieke ik. Ook krijg ik inspiratie van Bonnie Bessem en Yvette Visser van het Levenscollege. Veel mensen durven niet te veranderen en geen stappen te nemen. Maar er is gewoon geen zekerheid in het leven. Als je daarmee kunt leven en je eraan kunt overgeven, is alles mogelijk.