Klaagvrij-expert in coronatijd

Aan het woord is: Sandra Brandt (46), moeder van drie kinderen (11, 8 en 6) die vier dagen per week bij haar zijn. Zij schreef het boek Klaagvrije Maandag, 7 sleutels voor een rijker leven. Daarnaast produceert ze de Klaagvrij Leven Podcast en deelt ze inspiratie op haar YouTube-kanaal. Hoe kijkt zij als klaagvrij-expert naar deze tijd?

---

1. Zelf ziek
   

Op het moment van de eerste meldingen van corona in Nederland werd ik flink ziek. Ik wist niet wat ik had, maar had wel door dat er in Nederland en de wereld iets groots ging gebeuren. Ik zag ook aankomen dat scholen dicht zouden gaan. Ik heb meteen voor een week eten voor mezelf en drie kinderen in huis gehaald. Ik bleek een flinke griep te hebben en besloot alles op alles te zetten voor mijn herstel met gezonde voeding, voldoende slaap, een rondje buiten lopen als het even ging en sociale contacten opzoeken per telefoon of met een kop koffie op de stoep.

Klaagvrij leven
Vier jaar geleden ben ik bewust gestart met klaagvrij leven. Van die jarenlange beoefening pluk ik nu de vruchten. Zoals de keuze hoe ik met mijn ziek zijn en herstellen wilde omgaan. We hebben ook een keuze hoe we in deze tijd willen staan. Ik besloot om dat vanuit nieuwsgierigheid te doen en niet vanuit angst en controle. Hiervoor is het belangrijk om mentaal sterk te zijn, zodat je steeds kunt meeveren en bijschakelen waar nodig. Vandaar dat ik vanaf dag één ook zo bewust aan de slag ging met voeding, beweging, slaap en voldoende contacten. Ik beschouw de lockdown als een welkome fase in het leven. Er is minder mogelijk maar eigenlijk ook veel meer. Denk aan de verbinding die er nu is tussen mensen en de creativiteit die loskomt. Ik kan ook meer de moeder zijn die ik altijd al had willen zijn. Doordat er minder mogelijk is, heb ik minder versplinterde aandacht en ben ik er beter voor de kinderen. Het is de kunst om te erkennen wat je overkomt en daaraan iets toe te voegen.

Op vakantie naar Italië
Kinderen resoneren met hun ouders. Op de eerste dag van de lockdown heb ik dus niet gezegd dat het zo vervelend is dat ze niet naar vriendjes kunnen. Ik keek naar wat er wél kan en zei: wij hebben coronavakantie waarin we ook wat schoolwerk op de laptop gaan doen.  Dat was niet vreemd voor ze, want ze werkten op school ook vaak online. En het gaat dan ook heel organisch zonder dagschema. Ik kijk gewoon wanneer het wat tijd betreft klopt voor ons en dat werkt goed. Als de oudste twee schoolwerk doen, speel ik vakantietje met de jongste. Ik lig dan op mijn rug met m´n voeten omhoog waar hij met zijn buik op ligt. Ik vraag hem: ‘waar gaan we naartoe op vakantie?’ Ik weet nog dat hij in de begintijd riep: ‘Naar Italië!’ Hij had natuurlijk geen flauw benul wat daar gaande was. Pas twee weken later kreeg hij dat een beetje door, want terloops heb ik mijn kinderen verteld over de ernst van corona voor velen over de hele wereld. Maar ik vertel net zo goed over de kansen die het brengt.

Aangezien dit een tijd is waar wij de rest van ons leven op terug zullen kijken, maak ik er het beste van en focus ik op wat er wél kan. Ik zie dat het de kinderen goed doet. We sjoelen, we voetballen op het afgesloten parkeerterrein van de supermarkt en we eten eens pannenkoeken in ons tuinhuisje. En ik heb tijd om met aandacht te koken. Ruziën doen we overigens ook nog steeds, het is uiteraard niet alleen maar rozengeur en maneschijn.

Werken in de zorg
Ik ben zzp’er. Ik geef trainingen en word als teamcoach ingehuurd. Maar bij de corona-uitbraak werd direct duidelijk dat dat van de baan was. Ik schakelde snel. Als het namelijk niet meer mogelijk is om op die manier bij te dragen, dan zijn er vast andere manieren, zo dacht ik. En zo kwam het dat ik dezelfde week nog een contract kreeg in een zorginstelling voor acht uur per week. Want als de ene vorm (trainingen geven) niet kan, dan is er vast een andere. En dat was mijn oude vak. Ook mijn keuze om aan deze blog mee te werken, komt voort uit mijn wens me in te zetten voor het geheel.
In de instelling waar ik werk, hebben tien mensen corona, niet op mijn afdeling. Ik heb ook vrienden die mensen kennen die eraan zijn overleden. Ik zal niet graag op een afdeling met corona werken, ik ga het niet opzoeken, maar als de nood aan de man is, doe ik het wel. Dan kan ik alleen mijn moeder van 77 niet meer zien. Nu tuinieren we nog samen op gepaste afstand.

Voel je je opgesloten of vrij in jezelf?
Veranderingen horen bij het leven, er is altijd beweging, alles gaat altijd anders dan je misschien had verwacht. Dus in essentie is er ook met de komst van corona niets wezenlijks in het leven veranderd. De vorm is alleen veranderd, maar we gaan steeds van de ene vorm in de andere vorm over in het leven. Hoe je naar de dingen kijkt, bepaalt jouw werkelijkheid.
Natuurlijk maak ik me ook wel eens zorgen, maar er is altijd meer mogelijk dan je denkt. Welke taal bezig je, welke woorden kies je. Dat is bepalend voor je mindset. Vertel je dat je opgesloten zit, dan is dat ook zo. Het opgesloten gevoel zit dan in jou. Je hebt de keuze om je je van binnen vrij te voelen. Je mag deze tijd ook aannemen om te groeien. Het is aan jezelf wat je kiest. En die keuze bepaalt voor een groot deel je gedrag. Ook voeding, beweging, rust en sociale contacten zijn bepalend voor je mentale kracht.

Durf te ontvangen en genieten
Misschien zijn er mensen die het lastig vinden om te lezen dat je ook kunt kiezen hoe je om gaat met deze tijd. En dat het ook mogelijk is om er mooie dingen in te zien. Het is niet mijn bedoeling mensen te kwetsen. Toch spreek ik me nu wel uit. Anderhalf jaar geleden ben ik gestopt met sociaal gewenst meepraten. Soms lijkt men meer belang te hechten aan drama dan aan het mogen genieten. Dat heeft te maken met ons reptielenbrein dat voortdurend kijkt of er gevaar is. Het lijkt alsof drama meer waarde heeft. Dat merk je ook aan mensen die zich verontschuldigen als ze vertellen dat ze ook genieten van deze tijd. Alsof er schuld op zit. Terwijl je zowel compassie kunt hebben voor mensen die het moeilijk hebben als kunt genieten. Dat begint met jezelf toestaan dat ook jijzelf liefde en steun mag ontvangen. Dat je niet altijd maar hoeft te geven, maar ook mag ontvangen. Dat je ook inziet dat mensen dit willen geven. Mensen doen dat dan ook meer. Als je altijd de redder bent, hoef je dat niet nu ook te zijn als je eigenlijk op instorten staat. Pak de telefoon en bel je vrienden. Vraag ze om hulp.

In flow een boek schrijven
Door mijn veranderde mindset heb ik in een jaar tijd in flow een boek kunnen schrijven. Het lag aan mijn nieuwe aanname dat creativiteit er altijd is en dat flow met mij wil samenwerken. Je moet alleen even de deur openzetten en de flow verleiden. Dat deed ik steeds door in het schrijfcafé te gaan zitten en te beginnen met een lekkere kop koffie en fijne muziek. Dan kwam de inspiratie. In flow is hoe we het liefste willen zijn, want dan voelen we ons veilig, verbonden. In die tijd had ik veel aan het boek ‘Big magic’ van Elizabeth Gilbert. Dat ligt nog steeds boven op mijn stapel met inspirerende boeken. Ik maakte een filmpje over het schrijven in flow.

Mooiemensenverzameling
Door mijn veranderde mindset heb ik ook andere mensen om me heen gekregen. Het zijn mensen die zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen mentale en fysieke herstel, die niet met mij of anderen mee klagen en hun kwaliteiten durven in te zetten. Een mooi recent voorbeeld wil ik hier wel delen. Mijn uitgever mailde met de beslissing dat de royalties nu niet uitbetaald konden worden door teruggelopen omzet. Er stond in de mail dat ik moest vertrouwen dat het om uitstel ging en niet om afstel. Voorheen had ik mensen om me heen gehad die hierop hadden gereageerd met: 'zie je wel, het is altijd gedoe met uitgevers.’ Maar nu heb ik een mooiemensenverzameling waar ik dit mee besprak en wat ertoe heeft bijgedragen dat de volgende dag het geld op mijn rekening stond. Klaagvrij, ook naar mijn uitgever. Het heeft ook te maken met het feit dat ik het mijzelf toesta dat het beter mag zijn voor mij, dat ik een mooiemensenverzameling mag hebben en dat ik durf te volgen wat voor mijn gevoel klopt.

---