Laten we ervan leren en naar elkaar blijven luisteren

Aan het woord is: Vera Lötters (53), zij woont met kat Tika in Amsterdam en werkt als marketingcommunicatieprofessional bij een kinderopvangorganisatie. Ze heeft een LAT-relatie met vriend Bart (64).

---

In de eerste twee weken voelde ik stress over het feit dat corona mijn eigen leven en dat van anderen compleet op z'n kop zette. Ik zat in de weerstand en had echt tijd nodig om mezelf een weg te banen binnen de nieuwe situatie. Alles wat in het nieuws op ons afkwam maakte me soms ook bang. Meerdere malen nam ik me voor het nieuws en de praatprogramma’s minimaal te volgen, maar in de praktijk zat ik veel aan de buis en internet gekluisterd. Ik wil mijn ogen niet sluiten voor wat er gebeurt, maar het moet me ook niet meer slecht dan goed doen om alles te volgen. Pas toen er binnen de ‘intelligente lockdown’ meer ruimte kwam, kon ik me meer ontspannen en weer openstaan voor ander nieuws of gewoon even geen nieuws. Maar ook vanaf toen was het een proces van ups & downs.

Veel gewandeld
Normaal gesproken zwem ik een paar keer per week in het zwembad dichtbij huis. Nu dat niet kon, wilde ik toch blijven bewegen. Ik struinde internet af op zoek naar gewichten om wat te trainen op mijn yogamat. Het viel nog niet mee die te vinden, want velen met mij wilden thuis aan de slag met het op peil houden van hun conditie. Puntje bij paaltje heb ik die gewichten niet eens veel gebruikt. Het was stralend weer en ik ben heel veel buiten geweest. Ik heb hardgelopen (nou ja, joggen…), gefietst en heel veel gewandeld. Ook heb ik een paar keer met mijn vriend ‘een 5 ritmes-wave’ gedanst in een mooie ruimte waar we met z’n tweeën konden zijn. Dat was fijn.

Extra druk op mijn werk
Dat bewegen en buiten zijn vond ik heerlijk en hielp ook goed, want ik had het op mijn werk hartstikke druk. Kinderen van ouders werkzaam in cruciale beroepen konden naar de door ons georganiseerde noodopvang komen. Voor de reguliere opvang waren we gesloten. Dat bracht veel coördinatie en communicatiewerk met zich mee, zowel richting ouders als medewerkers. Denk aan e-mails, nieuwsbrieven en online berichten maken en verspreiden over gezondheid, veiligheid, hygiënemaatregelen, kosten, contracten en nog veel meer. In die periode kwam ons Corona Coördinatie Team dagelijks bijeen voor overleg en het snel uitzetten van acties. Het betekent veel voor me dat ik vanuit mijn vak een waardevolle bijdrage heb kunnen leveren.

Dichter naar elkaar toe gegroeid
Bijzonder vond ik het ook om deze tijd veel samen te zijn met mijn vriend. We hebben sinds een jaar een relatie en we wonen vlak bij elkaar. Omdat andere sociale contacten vrijwel niet mogelijk waren en culturele uitjes en evenementen al helemaal niet, trokken we nog meer naar elkaar toe. We hebben veel met elkaar gedeeld over alles wat corona met ons en de wereld deed. Elk met onze eigen ups & downs daarin, het was (en is) een heel proces. Door over dit soort dingen te praten, hebben we elkaar in korte tijd nog veel beter leren kennen. Heel mooi. We zijn dichter naar elkaar toe gegroeid. En we hebben uiteraard enorm genoten van het samenzijn.

Afstand houden
In Amsterdam leven we natuurlijk erg dicht op elkaar. Het was soms wel uitkijken en zigzaggen over straat om op anderhalve meter afstand te blijven. Ik ben niet zo heel bang om corona te krijgen, maar ik vind het wel heel belangrijk die afstand te respecteren. Nu er wat versoepeling is en ik merk dat sommigen die anderhalve meter niet meer zo strikt aanhouden, zeg ik nog steeds dat ik dat wel doe en dus nog geen hand of knuffel geef. Tegelijk realiseer ik me hoe vervelend die afstand kan voelen. Mijn zus is verstandelijk gehandicapt en woont in een gezinsvervangend tehuis. Ze mist het zelf niet eens zo erg dat ze geen bezoek kan ontvangen, maar mijn moeder van bijna 80 vond het heel erg verdrietig dat ze haar dochter niet kon bezoeken. Ik bel mijn moeder regelmatig en heb haar samen met mijn broer ook bezocht toen ze na een val in het ziekenhuis lag. Gelukkig is ze goed hersteld en ga ik binnenkort met haar wandelen. Zo onderhoud ik contacten met mijn familie. Ook zie ik af en toe weer vriend(inn)en, nu er weer meer mogelijk is. Online is mooi als het nodig is, maar er gaat niets boven live samenzijn.

Wederzijds respect
Ik vind het belangrijk om elkaars gevoel en mening over corona te respecteren. Soms lees ik harde, oordelende woorden van mensen. Natuurlijk heb ik zelf mijn mening, maar laten we naar elkaar blijven luisteren. Waar ik echt wars van ben, zijn alle complottheorieën en – naar mijn idee – ongefundeerde meningen die op social media werden geëxposeerd. Soms kwam ik in de verleiding te reageren, maar vaak liet ik het maar voorbijgaan, omdat ik geen zin had in eindeloze discussies. Hoewel ik veel met bewustwording en ‘spirituele zaken’ bezig ben, spreken de berichten uit die hoek me ook niet zonder meer aan. Dan wordt er gezegd hoe onnatuurlijk het is om elkaar niet aan te raken en dat we daar ook ziek van worden. Ja natuurlijk is dat zo, maar hey, ‘it’s for a reason!’ Adem. Hoe dan ook, corona is er en we hebben er allemaal mee te maken. Er is geen escape, het is overal, we kunnen niet een vliegtuig pakken naar een ‘veilig’ land. Dus ik kijk wat ik ervan kan leren, welke inzichten ik erdoor krijg waar ik iets mee kan in mijn leven. Overigens zie ik ook veel corona-humor, dat relativeert, er is ook veel blij mee te zijn 😊.

Toewijding en liefde
Wat ik soms lastig vond waren de vele berichten – vooral online – over het massale thuiszitten, verveling of mensen die uitvoerig deelden over hun rust, bezinning, meditatie en zo meer. En dat terwijl ik in de werkhectiek zat en juist helemaal geen rust vond. Wat mij in die tijd wel goed deed, was piano studeren, dat heb ik echt weer opgepakt. Een of twee uur met focus en toewijding bezig zijn met iets, levert me zoveel meer energie en inspiratie dan blijven rondhangen op sociale media. En ik weet: ik maak zelf de keuzes. De verleiding van quick fulfillment is soms groot, maar uiteindelijk word ik blijer en rustiger van dingen die echt van waarde zijn: muziek, literatuur, vrienden en natuurlijk de liefde.

Meer ontspanning
In de komende maanden heb ik wat meer tijd voor mezelf. Waar het kan, neem ik rust om alles te laten bezinken. Er is in het afgelopen jaar veel gebeurd in mijn leven: een nieuwe relatie, een baan en daarnaast een freelance communicatieklus, een rijk sociaal leven. Mooie dingen allemaal, maar ook intensief. En daarbij komt nog de compleet andere wereld waaraan we ons moeten aanpassen. Dus het is tijd voor meer ontspanning. De afgelopen weken was het zwembad weer open, dat is heerlijk. Wel erheen met mijn badpak al aan, via een bepaalde route langs hekjes het zwembad in, kleding aan de zijkant, eenrichtingsverkeer in het water, 1,5 meter afstand en zonder douchen, via de nooduitgang naar buiten. Het nieuwe normaal.

---