Aan het woord is: Pieter Stierman (68), hij woont in Lelystad en is voorzitter van de stichting One Fine Day. In oktober vorig jaar ging ik als projectmanager bij ReumaNederland (voorheen Reumafonds genaamd) met pensioen. Ik wilde niet achter de beroemde geraniums gaan zitten. Dus toen ik werd benaderd om mijn kennis en kunde in te zetten voor een Lelystadse stichting, was ik snel overstag. Het toenmalig bestuur van de stichting One Fine Day zocht voor een nieuw te vormen dagelijks bestuur een voorzitter. Dat heb ik met veel plezier op mij genomen. Met name de doelstelling van de stichting om kinderen met een beperking een geweldige dag op het water te bezorgen, spreekt mij heel erg aan. Dagjes zeilen voor kinderen met een beperking One Fine Day organiseert vaartochten op het IJsselmeer en Markermeer voor kinderen van zes tot achttien jaar met een beperking of met een langdurige ziekte. Zij, en ook hun begeleiders zoals gezinsleden en verzorgers, kunnen door het buiten zijn een dagje ontspannen en even afstand nemen van de dagelijkse moeilijkheden. Ze varen mee op grote tweemasters zoals de Abel Tasman, de Bounty en de Hoop. Deze zeilboten maken deel uit van de historische vloot van Kampen en hebben als thuishaven Lelystad. Ze bieden plaats voor groepen van twaalf tot honderd kinderen met begeleiding. De kinderen krijgen opdrachten en als ze ertoe in staat zijn, mogen ze ook meehelpen met zeilen, de catering en aan het roer staan. De dagjes kunnen we organiseren dankzij de steun van vele donateurs en sponsors, en natuurlijk de vrijwilligers. De stichting One Fine Day bestaat al ruim twintig jaar en heeft in totaal al meer dan zesduizend kinderen een onvergetelijke dag bezorgd. Varen nu niet mogelijk Het zijn kwetsbare kinderen voor wie we de dagjes organiseren en de groepen zijn flink groot. Dus in coronatijd ligt het varen stil. Heel erg jammer, want het doet de kinderen en hun begeleiders altijd zo goed. Zoals een organisatie voor kinderen met onder meer autisme ons na afloop schreef in een bedankbrief: 'Er is al zo weinig voor onze kinderen en vaak zitten ze in een vergeethoekje. Toen we de uitnodiging kregen, werden we totaal overrompeld.' Ook de schippers en de andere vrijwilligers missen het. Met name de interactie tussen de bemanning van de schepen en de kinderen. Elke tocht is er weer veel gezelligheid en onbevangenheid, daar kijken we met zijn allen erg naar uit. Ondanks de crisis staan de werkzaamheden van het dagelijks bestuur niet op een laag pitje. Zoals het onderhoud van een schip dat als het stilligt gewoon doorgaat, gaat ook het onderhoud aan de stichting gewoon door. Denk aan het actualiseren van de website, het aanschaffen van een nieuw CRM-systeem en de blijvende zoektocht naar sponsoren en ook naar vrijwilligers. Zo zijn we momenteel naarstig op zoek naar een webmaster, een socialemedia-redacteur en een relatiebeheerder. Ik mis de (klein)kinderen Ondanks het feit dat ik mij niet hoef te vervelen, is door COVID-19 mijn wereld en die van de stichting wel veranderd. Zoals de schippers de kinderen missen, geldt dat voor mij ook. Daarnaast zie ik mijn vier kleinkinderen ook een stuk minder. Onze jongste kleindochter van vijf maanden zien we nu uit de verte en dat is een hard gelag. We weten dat we hierin als opa en oma niet alleen staan, er zijn meer mensen met dat probleem. Maar het blijft zuur. Vaststaat dat we in een sterk veranderende wereld leven. Het virus zal nog wel een hele tijd bij ons blijven en afhankelijk van de ontwikkeling van een vaccin of medicijn zullen we met een anderhalvemetersamenleving te maken hebben. Zoals onze Johan Cruyff ooit zei dat ieder nadeel ook zijn voordeel heeft, hoop ik dat we met name onze kijk op het milieu, economische waarden en de gezondheidszorg opnieuw tegen het licht houden en weer herontdekken dat we onze planeet toch wat beter moeten hoeden. Zee maakt mijn dag goed Als iemand met Schevenings bloed in de aderen heeft de zee altijd al een behoorlijke invloed op mij gehad. Ook in deze wat moeilijke tijd speelt dat een rol. Met name de schilderijen van Mesdag kunnen mijn dag weer goed maken als het soms wat onrustig in mijn hoofd is. Virtueel varen op zee rond de tijd van Oud Scheveningen van voor de oorlog is voor mij een rustmomentje. Gelukkig dat er zoiets als internet bestaat. Horizon afspeuren Ik vaar zelf op onze schepen een heel enkele keer mee, niet virtueel maar voor het echie. Ik word er altijd weer heel blij van als ik vanuit mijn werkkamer over het Markermeer kijk en een van onze grote zeilschepen voorbij zie varen. Nu is het erg rustig op het water. Het is een triest gezicht als ik al de prachtige zeilschepen stil langs de kade van de haven zie liggen zonder de gewoonlijke bedrijvigheid aan boord. Het is helaas nog onvoorspelbaar wanneer en hoe we weer kunnen gaan varen. Zoals onze schippers door hun kijker de horizon afspeuren voor een veilige vaart, zo speur ik de horizon af naar onze toekomst, wetende dat we uiteindelijk toch weer van een mooie zonsopkomst kunnen genieten.
0 Comments
Leave a Reply. |
Copyright © 2020