Twijfel over klimaateffect

Aan het woord is: Connie Lau, (47), zij woont in Hongkong en schreef de onderstaande tekst, die ik uit het Engels vertaalde.

---

Als buren van China zaten we in de voorhoede van COVID-19, dat ongeveer drie maanden geleden uitbrak, rond de vieringen van het Chinees Nieuwjaar. Ik vond het beangstigend om de cijfers van infecties en overlijdens dagelijks te zien oplopen terwijl er nog zo weinig over de ziekteverwekker bekend was. Het zorgelijkst vond ik dat je COVID-19 gemakkelijk blijkt te kunnen overdragen terwijl je zelf wekenlang zonder merkbare symptomen kunt rondlopen. Het maakt het opsporen lastig. Hongkong is zeer dichtbevolkt*. Er zijn wijken waar alleen appartementengebouwen staan. Vrijwel niemand van de mensen die daar woont, heeft een eigen kamer. Dus het infectierisico is groot.
Gelukkig zijn er in Hongkong sinds de uitbraak van SARS in 2003 experts in besmettelijke ziekten die klaar staan. Wat ook helpt, is dat mensen in het algemeen gewend zijn om te zorgen voor goede thuishygiëne. Ze gebruiken producten van verdund bleekwater en alcohol. De meesten dragen ook een mondkapje voor de veiligheid van zichzelf en anderen in openbare gelegenheden. De infectie- en overlijdenscijfers van COVID-19 zijn niet hoog.

Hamsteren
Weerstand tegen de lockdown en social distancing was er in eerste instantie weinig, totdat we een paar weken verder waren en de economische impact duidelijk voelbaar werd. De hardste klappen voelden winkels, het openbaar vervoer, het toerisme, de horeca, sportscholen, schoonheidssalons. En het is nog wel een tijd wat uitzichtloos, want de overheid heeft ons voorgehouden er rekening mee te houden dat we het nog in 2021 zullen voelen.
Ik vond het raar om te zien hoe de paniek het won van de nuchterheid. Mensen gingen massaal rijst, toiletpapier en schoonmaakproducten inslaan. Ik zou het begrepen hebben als het zou zijn gegaan om mondkapjes, want daaraan was een ernstig tekort. Maar rijst en toiletpapier?! Mijn complottheorie is dat het om zakelijke grofheid ging. Dat er bewust geruchten verspreid werden over bevoorradingsproblemen om schaamteloos geld te slaan uit de menselijke kwetsbaarheid in die donkere tijden. Het toonde ook een lelijke kant van de menselijke natuur om te hamsteren om egoïstische redenen. Ongelooflijk.

Drukte keert terug
En dan loop ik even snel door de COVID-19-tijd heen naar de afgelopen weken. De terugkeer van inwoners van Hongkong uit het buitenland leidde tot een nieuwe golf van besmettingen. Die was snel onder controle en de laatste twee weken zijn er geen besmettingen bij gekomen. Een zucht van verlichting na weken van discipline. Mensen smachten naar een verandering van omgeving buiten de vier muren van hun woning en het zomerse weer is te mooi om binnen te zitten. Het voelt alsof Hongkong staat te trappelen om terug te keren naar de gebruikelijke drukte. In de straten wemelt het weer van de mensen die naar hun werk gaan en de regering heeft eetgelegenheden geadviseerd de regels voor social distancing te versoepelen door niet vier maar acht personen aan een tafel toe te staan. Het is een voorzichtig opheffen van de lockdown in fases, maar niet voor bars, sportscholen, massagepraktijken, bioscopen of openbare sportveldjes, die blijven nog gesloten.

Elke keuze bewust maken
Een grote verandering in mijn dagelijks leven vind ik dat ik me bewuster moet zijn van elke beslissing, hoe klein die ook is. Alles om zoveel mogelijk te voorkomen dat ik ziek word of kom te overlijden, of dat ik anderen besmet. Neem boodschappen doen. Ik moet nadenken over het tijdstip en de route om drukte te voorkomen, dat ik een mondkapje op doe als ik mijn appartement uit stap, dat ik zo weinig mogelijk deurklinken en liftknopjes aanraak, dat ik voldoende afstand houd tot anderen in de supermarkt, dat ik thuis mijn handen met alcohol schoonmaak, dat ik mijn kleren verwissel voor schone, dat ik mijn gekochte artikelen schoonmaak voordat ik ze in de (koel)kast zet en dat ik het blad waarop ik de boodschappen bij binnenkomst even op had gezet, grondig poets. En ga zo maar door. Ik ben ook voorzichtig omdat ik hier woon samen met mijn ouders van in de zeventig en tachtig, die een groot risico lopen COVID-19 te krijgen. Daarbij is het zo dat oudere mensen minder snel de nieuwe COVID-19-gewoontes aanleren. Dus ik houd dat in de gaten als ze weggaan en thuiskomen. Kortom, ik denk dat we door COVID-19 onze keuzes in het dagelijks leven bewuster maken, ook gewoontes waar we niet bij nadachten hoe we ze deden. Social distancing is niet moeilijk voor mij, omdat ik van nature iemand ben die graag thuis is.

Thuiswerken
Ik heb nu geen werk, ik ben me aan het oriënteren op een nieuwe baan. Ik maak me wel zorgen over de arbeidsmarkt aangezien er nog geen vaccin op korte termijn beschikbaar is. Bedrijven zijn nu huiverig om mensen aan te nemen en sollicitatieprocedures duren veel langer. De toekomst is onvoorspelbaar. Ik kan alleen maar hoopvol blijven en bij de dag leven. Het goede van geen werk hebben is dat ik nu de tijd heb om te experimenteren met bakken. Ik maak mijn eigen brood. Het ziet er niet zo smakelijk uit als wanneer ik het in de winkel haal, maar het is eetbaar. Gisteren heb ik ook bananenbrood gemaakt. Daar moet de volgende keer wat minder suiker in, haha.
De meeste sollicitatiegesprekken die ik voer, vinden plaats via videobellen en vrijwel alle gesprekspartners zitten dan thuis. In andere delen van de wereld vinden mensen het fijn om flexibiliteit in hun werk te hebben en voor langere tijd vanuit huis te werken. Dat geldt veel minder in Hongkong. Grotere bedrijven bieden wel de mogelijkheid, maar we leven in een kleine stad, mensen zien niet in waarom ze niet naar kantoor zouden gaan. Sommigen zijn ook bang dat hun werkgever ze erop aankijkt als ze thuiswerken. Toch denk ik wel dat deze manier van werken blijvend is. Het is denk ik een gewaardeerde arbeidsvoorwaarde en het is goed voor de continuïteit van bedrijven.

Recycling geen prioriteit
Social distancing heeft de omzet van veel bedrijven in Hongkong doen afnemen en velen op de knieën gedwongen. Je zou denken dat dit hét keerpunt is voor de aanpak van de klimaatsverandering, maar ik betwijfel of het echt zo is. Een eigen observatie: COVID-19 heeft geleid tot een grote vraag naar afhaalmaaltijden. Mensen in Hongkong zijn gek op eten! Sommige eetgelegenheden kiezen voor recyclede bakjes, maar de meeste gebruiken plastic en piepschuim bakjes. Een enorme toename van op olie gebaseerde producten, lijkt mij dus. Hongkong staat niet vooraan bij het aanpakken van de klimaatsverandering en recycling is geen prioriteit voor de meesten. Dus er is geen sterke roep om afval te scheiden. Het gebeurt op vrijwillige basis en weinigen voelen zich geroepen om ervoor te zorgen.

Verdrietig
Als ik kijk naar de wereld, ging het er in de tijd voor de pandemie om wie of wat voor de grootste beroering of verandering kon zorgen, wie of wat de meeste aandacht kreeg. Tsja, de winnaar is duidelijk, COVID-19. Nog nooit heb ik in een paar weken tijd honderdduizenden overlijdens meegemaakt, iconische steden waar de ziel uit was, miljoenen mensen in economische malaise, disfunctionele regeringen en gezondheidszorgstelsels, extreme druk op personeel in de gezondheidszorg, en een weerzinwekkende toename van politieke intimidatie tussen landen en vermeende neutrale wereldorganisaties. Verdrietig...

* Halverwege 2018 was de bevolkingsdichtheid van Hongkong 6.880 inwoners/km2. In dat jaar was die in de Randstad 1.101 inwoners/km2.
Bronnen:
https://www.gov.hk/en/about/abouthk/facts.htm 
https://www.clo.nl/indicatoren/nl000118-bevolkingsomvang-en-huishoudens

---