Aan het woord is: René Laenen (45), hij woont in Hoofddorp, werkt bij een verffabrikant als sales promotor en is medeoprichter van Beards4Life. De vijf mannen zouden op 3 juli 'Rondje Nederland' rennen en geld ophalen voor de Hersenstichting. Het kan door corona niet doorgaan. Via de Facebookpagina en Instagram kun je de laatste stand van zaken volgen.

Ritchie, Maarten, Sven, Frank en ik kennen elkaar van obstakelruns. Dat zijn hardloopevenementen, vaak door de natuur, waarbij je onderweg allerlei obstakels tegenkomt. Bijvoorbeeld door modder glijden, door sloten zwemmen, over houten muren en touwnetten klimmen, en onder prikkeldraad door kruipen. Het gaat er niet om hoe snel je bent, het gaat om de duur, om het opzoeken van je fysieke en psychologische grenzen in de sport. Een van de baarden (Ritchie) kwam op het idee om als een team Rondje Nederland te gaan lopen. Op eentje na hadden we allemaal een baard en zo werd het Beards4Life. Die vijfde heeft zijn stoppelbaardje ook laten groeien.

Binnen het obstakelrunwereldje zijn we redelijk bekend geworden doordat we hebben meegedaan met wereldkampioenschappen en filmpjes maken. En het is een relatief klein wereldje, je komt altijd dezelfde mensen tegen. In de top van Nederland ken ik 150 tot 200 mensen die aan bijna elk evenement deelnemen. Het is ook een broederlijke community waarbinnen iedereen elkaar het beste gunt. In een wedstrijdje zijn we elkaars tegenstander, na de wedstrijd drinken we samen een biertje. De community is ook erg begaan met goede doelen, zoals we wel gemerkt hebben toen we met dit plan naar buiten kwamen. Dat vind ik wel vrij uniek. Bij andere sporten zie ik het veel minder.

Rondje Nederland in het water gevallen
Een van ons team heeft te maken gehad met depressie. Hij zegt: 'ik ben er pas beter uit gekomen toen ik meer ging sporten, toen ik m'n koppie leeg kon lopen.' Je bent natuurlijk niet genezen van depressie zodra je gaat bewegen, maar het helpt wel. Ik merk bij mezelf ook dat ik na een zware dag weer fris ben en rust voel zodra ik heb gelopen. Samen hadden we het plan opgevat om vanaf 3 juli dit jaar een Rondje Nederland te lopen en fietsen. Ruim 1600 kilometer in 7 dagen, 24 uur per dag, non-stop, als een estafette elkaar aflossend. We lopen zoveel mogelijk tegen de Nederlandse grens als symbool voor de grens waar veel mensen als gevolg van een depressie mee te maken krijgen.
Ons evenement is in het water gevallen door corona, want we konden de veiligheid niet waarborgen en hadden te maken met de sponsoren die de nadelige financiële gevolgen van corona ondervonden. Ze zeiden: als we weer op de rit zijn, kunnen we jullie ondersteunen. Ook zouden we nu niet de aandacht voor depressie weten te genereren die we voor ogen hadden. Hoewel de urgentie van de aandacht voor depressie wel groter wordt in coronatijd. Ik merk in mijn kennissenkring dat diverse mensen veel moeite hebben met alleen zijn. Mensen die toch al niet zo lekker in hun vel zaten, krijgen corona er bovenop.

We hebben besloten rondje Nederland uit te stellen naar juli 2021. Wat we al geregeld hadden, staat nu in de ijskast. Maar het kost nog wel meer organisatie om het volgend jaar vloeiend te laten verlopen. Daarover overleggen we met videobellen, want we wonen verspreid over het land, in Hilversum, Callantsoog, Braamt en Hoofddorp.

Coronakilo's, maar wel blijven bewegen
Intussen zitten we niet stil. Hoewel, de coronakilo's zitten er bij sommige baarden wel aan, haha. Ik let nu niet zo op m’n voeding als wanneer we aan runs meedoen. Daar ga ik in het najaar weer serieus mee aan de gang. Maar we blijven wel alle vijf trainen. We zitten op het niveau dat we Rondje Nederland aan zouden kunnen en dat willen we zo houden. Ik train regelmatig met Maarten; een van de andere 'baarden' die ook in Hoofddorp woont. We plaatsen er berichtjes over op onze Facebookpagina.

Ik heb zelf nu ook veel tijd voor het trainen, want corona heeft grote impact op mijn werk. Mijn klanten zijn verfwinkels in het hele land. Ik train en coach winkelpersoneel hoe ze hun klanten kunnen adviseren over verfgereedschappen zoals kwasten en rollers. Die winkels zijn wel open, maar mijn werkgever heeft bepaald dat ik vanwege het besmettingsgevaar de winkels nu niet mag bezoeken. Ik baal ervan, want ik mis het contact met mijn klanten. Nu werk ik achter mijn computer, ik help klanten via mail met vragen of problemen. De situatie heeft er ook voor gezorgd dat mijn taken wat veranderd zijn. Ik schrijf voiceoverteksten voor filmpjes om klanten op die manier te kunnen trainen en spreek ze ook thuis in. Ik ben zeker geen hele werkdagen bezig, dus ga ik tussendoor af en toe hardlopen om weer fris achter mijn computer te verschijnen en mijn conditie op peil te houden. Verder heb ik afgelopen maand veel vrij genomen omdat ik eigenlijk op vakantie zou gaan. En afgelopen week ben ik ook een dagje op de Veluwe gaan wandelen met mijn vrouw.

Meetrainen, doneren, sponsoren
Tot volgend jaar juli organiseren we ook allerlei evenementen om meer mensen te betrekken bij dit megaproject die willen meetrainen, doneren en/of sponsoren. Ons laatste evenement was bijvoorbeeld een duurtraining, rondjes in en rond Schagen lopen in 30 uur. We hadden een estafetteschema gemaakt en ervoor gezorgd dat ook mensen die kleinere stukjes willen lopen, konden meedoen. We geven ook bij elk evenement aan wat we precies doen en wat je moet kunnen.
Daarnaast organiseert een grote partij in obstakelruns, Strong Viking, in het komende jaar de Virtual Viking. Je gaat dan niet naar een run ergens in het land, maar je rent in je eigen omgeving een van de afstanden en je plaatst daarover berichtjes op Facebook. Volgende week gaan wij als team Beards4Life meedoen om Strong Viking te ondersteunen. Wat we verder in de komende tijd kunnen doen, is afhankelijk van de coronamaatregelen. Als sportscholen open kunnen en grote groepen weer zijn toegestaan, kunnen we social trails organiseren. Dan gaan we met groepjes hardlopen door de duinen of langs het strand.

Snelstgroeiende sport
Vorig jaar was obstacle running trouwens de snelstgroeiende sport in Nederland. Ik denk dat het komt doordat iedereen het kan. Als recreant beleef je het als buiten spelen, als een klein kind mag je vies worden, klimmen, klauteren. Voor bedrijven is het een mooie vorm van teambuilding, je ziet veel inschrijvingen vanuit die hoek. En er doen vriendengroepen mee. Het is een heel sociaal gebeuren tijdens een run. Iedereen helpt elkaar, wacht op elkaar. Iemand die niet zo fit is, wordt geholpen door anderen om toch de finish te bereiken. Ik doe het als wedstrijdsport, dan zijn er regels en gelukkig ook leeftijdscategorieën zodat iedereen tegen gelijkgestemden kan racen. Ik kan niet met de jonkies meedoen omdat die veel te snel zijn, maar in mijn categorie kan ik (nog) redelijk meekomen.

Foto’s: Judith de Vos, Mantis Photography

Aan het woord is: Bart* (18), hij woont in Haarlem en studeert werktuigbouwkunde aan de TU Delft.

Ik voel me goed, misschien wel iets té goed, zorgeloos. Als een blaadje in de wind dat een beetje meebeweegt met het leven. Ik pas me aan deze tijd aan. Daardoor ervaar ik geen tegenwind. Dat vind ik bijna zorgelijk of onrealistisch misschien, gezien alle problemen die mensen door corona ervaren. Maar ja, het is zo nutteloos om me erg druk te maken over andermans gevoel, daar help ik anderen niet mee. In het begin van coronatijd had ik er wel gesprekken over met vrienden. Het was natuurlijk logisch dat corona volop in het nieuws kwam, want het heeft voor veel mensen een grote invloed op hun leven, maar mijn vrienden ik waren er op een gegeven moment wel klaar mee.

Bij minder studiepunten door naar tweede jaar
Een verandering als gevolg van corona in mijn opleiding is de verlaging van het BSA (bindend studieadvies). Normaal gesproken mogen we alleen door naar het tweede jaar als we in het eerste collegejaar minimaal 45 studiepunten hebben gehaald. Nu geldt dat we bij 30 tot 44 studiepunten door kunnen naar het tweede studiejaar. We moeten aan het eind van dat tweede jaar dan alle 60 studiepunten hebben behaald.

Online colleges en presenteren
De colleges en contactmomenten met docenten verlopen prima online. Wat niet goed gaat nu, is presenteren. Dat doen we via Zoom. Het werkt niet, omdat het niet realistisch overkomt. En online presenteren, dat doen we later toch niet. Laten we geen dingen online gaan doen die we na coronatijd alleen doen als we fysiek bij elkaar zijn. Ik zou het veel zinniger vinden om nu online te leren vergaderen bijvoorbeeld, daar hebben we later wel veel aan.

Efficiënt werken
We zitten ook in projectgroepen. Nu we daarvoor online bij elkaar komen, loopt het veel minder goed dan wanneer we fysiek bij elkaar komen. Er waren wel allerlei frutsels bij bedacht om het onderwijs voor vakken zoals lassen, 3D-modelleren, draaien en frezen wel goed te laten lopen, maar het werkt niet. Mijn medestudenten vinden de opleiding leuker dan ik en nemen de studie serieuzer, ze zijn er graag veel mee bezig. Ook met elkaar, ze zaten voor hun plezier uren met elkaar over koetjes en kalfjes te praten. Dat vond ik irritant. Ik wil graag efficiënt zijn in de tijdsbesteding aan mijn studie.
De oplossing voor mij was dat ik uit de projectgroep ben gestapt. Ik vind het wel wat lastig dat het nu meer op mijn eigen discipline aankomt als ik een deadline moet halen. Maar het is wel heel fijn dat ik nu mijn tijd veel meer zelf kan indelen en meer tijd overhoud voor dingen die ik leuk vind. Ik ben wel luier geworden dan ik al was, denk ik. Het ging voelen als vakantie. Het was ook wel goed om even te relaxen. Maar nu ben ik ook wel weer klaar mee. De komende weken moet ik denk ik wel weer wat meer gaan doen.

Feedback gegeven
We mogen feedback geven aan onze docenten en ik heb gezegd wat ik niet nuttig vind. Maar onze opleiding heeft ongeveer zeshonderd studenten, ik heb niet het gevoel dat mijn mening veel uitmaakt. En veel studenten vinden de opleiding zo leuk, dat ze geen feedback geven.
We blijven in ieder geval tot de zomervakantie online onderwijs krijgen. Hoe het daarna gaat, is nog niet bekendgemaakt.

Wandelen, een ontdekking
Nu ik niet naar Delft heen en weer reis, beweeg ik veel minder. Hardlopen vind ik te intensief en toen besloot ik te gaan wandelen. Dat vind ik wel echt een ontdekking. Het liefst loop ik dagelijks en in mijn eentje. Ik maak dan vanuit huis een rondje langs landgoed Elswout en terug. Met muziek op loop ik zo een beetje na te denken.
Fijn ook omdat ik wel erg veel thuis zit. Daar zijn we nu veel meer dan anders met zijn vieren thuis. Ik zie mijn ouders nu ook meer werken en krijg mee wat ze doen en hoeveel tijd bepaalde zaken kosten waar ze mee bezig zijn.

Gesprekken thuis
We hebben thuis ook wel gesprekken over corona. Vooral over de veranderingen in de stad. Hoe gaat die eruitzien als diverse winkels en restaurants in Haarlem failliet gaan en de online business groter wordt? Zijn de faillissementen negatief of positief voor de stad? En voor het milieu?
Ik denk bijvoorbeeld dat veel mensen nu ervaren dat ze goed via Zoom kunnen overleggen met elkaar en blijvend vaker thuiswerken. Veel kantoren kunnen dan sluiten. Dan gaan we zeker veel merken in de stad. Ik vind trouwens wel dat nieuw personeel ingewerkt moet kunnen werken op een kantoor.
Maar ik denk coronatijd voor blijvende veranderingen op het gebied van thuiswerken minimaal twee jaar zou moeten duren. Dat is denk ik niet het geval. We zullen langzaam weer in het oude ritme komen. Ik denk dat vooral de veranderingen die we nu op sociaal gebied merken, wel blijvend zijn.

Gevolgen van de reddingsmaatregelen
We hebben het ook over de vraag of het goed is dat de overheid zoveel geld stopt in het overeind houden van zoveel kleine bedrijven. Het zou natuurlijk zonde zijn als ze alsnog over de kop gaan, terwijl de staatskas leegraakt, we extra belasting moeten betalen en ons land dieper in een crisis komt. Aan de ene kant denk ik: er zal wel goed over nagedacht zijn. Tegelijk vraag ik me af hoezeer het kortetermijndenken meespeelt als gevolg van het feit dat we elke vier jaar een andere regering hebben. Het klinkt natuurlijk wel lekker in de oren van veel mensen als het kabinet laat weten veel geld te steken in het in leven houden van bedrijven. Maar we moeten ons ook afvragen of het allemaal wel te financieren is, zonder dat Nederland nog veel zwaarder in een crisis terechtkomt. Ik vind dan ook dat alleen mensen zouden moeten kunnen stemmen die weten waar een partij voor staat en kunnen nadenken over wat mensen in het kabinet zeggen en de impact die hun plannen hebben. Mensen die kunnen inzien dat er gevolgen zitten aan bijvoorbeeld de huidige reddingsmaatregelen. We zouden de Nederlandse volwassenen moeten kunnen toetsen op hun kennis. Maar dat zou een onafhankelijk instituut moeten regelen en het zou een non-profitorganisatie moeten zijn. Dus het kan denk ik niet zonder dat het corrupt wordt.

Lui, maar geen hangmat
Pas over vijf jaar zal ik gaan werken, maar ik denk er wel over na. Ik ben geen type voor de politiek, daarvoor heb ik een te sterke eigen mening, ik zal het volk niet mee krijgen. Of ik zou alleenheerser moeten worden, haha. Dat is wel complex, dat lijkt me interessant. Maar nee hoor, dat ga ik niet doen. Ik weet het nog niet precies. Eerst had ik een baan in investment banking voor ogen. Maar dat lijkt me toch te hard werken en te gemakkelijk werk. Ik kies liever iets lastigers dat ik in minder tijd kan doen, dat vind ik boeiender. Ik wil ook geen dingen in elkaar zetten, zoals ik nu in mijn studie leer. Daarom wil ik van studie switchen. Ik heb me ingeschreven voor de opleiding econometrie. Ik ben wel een rekenaar. Ik ben lui, maar mijn hele leven in een hangmat liggen, dat is ook niks voor mij. Ik heb wel afleiding nodig, ik wil iets leuks doen. Misschien ook wel iets in het buitenland. Ik vind het leuk om erover te filosoferen.

*Gefingeerde naam

Aan het woord is: Joyce Wethmar (35), zij woont in Hillegom met haar vriend Jelle, drie katten, twee honden en vier kippen. Drie weekends per maand en de helft van de vakanties zijn de twee kinderen van Jelle van 13 en 11 bij hen.

In februari hoorde ik dat ik zes weken zwanger ben. Dat voelde heel bijzonder, want ik heb een ziekte waardoor het niet heel vanzelfsprekend was dat het zou lukken en zeker niet snel. Kennelijk was ik er gezond genoeg voor, zei mijn arts. In de eerste paar weken vond ik het wel spannend. Een mogelijke miskraam ging door mijn hoofd, want ik val vanwege mijn ziekte/vruchtbaarheidsbehandeling in een risicogroep, ik heb een grotere kans op een miskraam. Maar ik leef per dag, ik ga me geen zorgen maken over dingen die niet uit hoeven te komen. Het loopt zoals het loopt. Ik benader het net als mijn ziekte: die heb ik op mijn pad gekregen, omdat ik er iets van te leren had.

Miste Jelle bij de twintigwekenecho
Wel wil ik voor mijn baby goed zorgen, ik voel een grote verantwoordelijkheid naar ons kindje. Ik probeer steeds de echo elke vier weken te plannen, niet elke twee weken, zoals de arts wil vanwege mijn ziekte. Ik merk dat de geluidsgolven niet zo best zijn. Mijn baby draait er vaak door weg en trapt vanaf een paar uur na de echo nog twee dagen hard in mijn buik.
Vanaf het moment van de lockdown tot kortgeleden mocht Jelle niet mee naar de echo, hij moest buiten blijven. Tijdens de twintigwekenecho belde ik hem toen ik op de behandeltafel lag. Hij kon horen hoe de arts vertelde wat ze zag. Ze vertelt heel duidelijk en leuk, dus zo kon hij het toch een beetje mee beleven. En ik maakte tussentijds een filmpje van het beeldscherm, zodat hij daarna toch kon meekijken. Na de twintigwekenecho kreeg ik een envelop mee, die we buiten samen openmaakten. Zo lazen we samen: we krijgen een jongetje.

Gedachtekracht
Zoals ik in mijn zwangerschap in vertrouwen ben, zo beleef ik ook deze coronatijd. In het begin voelde ik zoveel angst op straat. Ik dacht: ik kan erin meegaan of niet. Ik kan mezelf opsluiten in mijn huis, maar ik heb een keuze. Wat je aandacht geeft, groeit. Angst en verdriet mogen er in mij zijn, maar ik wil er niet in blijven zitten. Ik richt me dan op vertrouwen en voel mijn eigen kracht weer. Ik kies mijn eigen 'wijze' weg. Daardoor voel ik me vrij. Ik doe boodschappen en wandel met de hondjes.

Jelle staat er hetzelfde in als ik. Hij is net als ik gevoelig, maar ook niet zo bang. Hij is hoofd technische dienst van een bedrijf. We zijn allebei even erg verkouden geweest. Jelle mocht toen twee weken niet aan het werk zijn. Dat hebben we positief benaderd door een kamer in huis te verbouwen tot kinderkamer.
Verder zorgen we goed voor onszelf door gezond te eten. Het nieuws keken we al jaren niet, dat geeft rust. Want er is nooit iets leuks in het nieuws, het gaat alleen maar over wat er slecht gaat in de wereld. We lezen boeken. Ik ben nu bezig in 'Vrije geboorte'. Een prachtig boek, ook als je bijvoorbeeld vanwege eerdere baringspijn twijfelt over nog een kindje krijgen. Bevallen kan echt anders! Wellicht heb je ook iets aan het boek als je niet zwanger bent, want het gaat over in vertrouwen zijn.

Iets voorzichtiger
Ik moest in de afgelopen maanden een paar keer naar de spoedpost in het ziekenhuis. De laatste keer was drie weken geleden. Ik werd op de gipskamer 'gedumpt', Jelle mocht niet mee naar binnen. Ik ging aan het infuus vanwege een te lage cortisolwaarde, terwijl ik van achter het gordijntje mijn buurvrouw hoorde krijsen. Een drukte van jewelste. Dit soort ervaringen wil ik natuurlijk wel zoveel mogelijk voorkomen. Daarom ben ik wat voorzichtiger. Ik kijk bijvoorbeeld uit bij wie ik op bezoek ga en lig wat vaker om te rusten. En als we met Pinksteren gaan kamperen, gaan we naar een camping op een groot terrein met maar vijftien kampeerplekken en we nemen onze eigen wc mee, dus we komen de andere gasten nauwelijks tegen.
Daarnaast hebben we met de ex van Jelle afgesproken hun kinderen twee weken niet te zien. Zijn dochter gaat naar een paardrijkamp en slaapt dan met een ander meisje op een kamer. Ze gaat ook naar school. Omdat nog niet heel duidelijk is in hoeverre kinderen anderen met corona kunnen besmetten, zijn we voorzichtig en ook realistisch.

Voorbereiden op bevalling
Ik wilde naar zwangerschapsyoga, maar dat kon vanwege corona niet doorgaan. Nu doe ik eens per week mee met een filmpje. Dat geef rust. Wat mij nu ook goed doet, is lopen op 'barefootschoenen'. De voorkant is breder dan bij andere schoenen. Daardoor helpen ze voeten zich weer te vormen zoals ze horen te zijn, zoals we geboren worden, met een bredere kant bij de tenen. De zool is dun, waardoor ik de Aarde beter voel, zonder dat steentjes pijn doen. Ze helpen me meer vanuit mijn hart te leven.
Ook gaan we een cursus Hypnobirthing doen om ons kindje rustiger en positiever ter wereld te brengen en hebben we ons een beetje verdiept in een lotusbevalling, waarbij de navelstreng niet wordt doorgeknipt. De baby blijft dan verbonden met alle voedingsstoffen, totdat de navelstreng er vanzelf afvalt. Ik wil graag thuis bevallen, maar dat kan niet, want ik moet aan het infuus. Dan mag Jelle er gelukkig wel bij zijn. Sommige mensen zijn bang dat ze ons kind dan niet mogen vasthouden. Maar Jelle en ik zijn niet zo van ons kind achter het raam laten zien. Ach, we zien wel, het duurt nog zoveel maanden. Wie weet hoe de wereld er dan uitziet.

Beter zorgen voor jezelf en elkaar
Tijdens mijn zwangerschap keer ik meer naar binnen en coronatijd doet dat nog extra met me. Nu ik weinig sociale afspraken heb, heb ik alle tijd om contact met onze baby te maken. Ook heb ik alle tijd en rust om kwesties in mezelf te zien die ik nog wilde oplossen. En ik sta stil bij de veranderingen die ik opmerk in coronatijd. De lucht is nu vaak knalblauw met wat echte wolkjes, niet met vliegtuigstrepen. Ik realiseer me dan weer erg hoezeer we de natuur verpesten. Het zou zo mooi zijn als we ons er bewuster van worden. Ik vind het zo mooi dat de natuur opleeft, dat is echt heel belangrijk. Ik hoop zo dat we die verbetering vast kunnen houden. Dat we met onze reislust merken dat ook Nederland heel mooi kan zijn.

De rust op straat vind ik fijn. Het raasde allemaal zo. Ik zou het mooi vinden als mensen, nu ze meer tijd hebben om te voelen en gewoon te 'zijn', beter voor zichzelf en elkaar zorgen. Ik hoop ook dat we meer oog hebben voor menselijke verschillen en er rekening mee houden. Zo zijn sommige volwassenen en kinderen gevoeliger dan anderen. Ik merk bijvoorbeeld dat de zoon van Jelle met het thuisonderwijs beter functioneert. Hij heeft rust thuis zonder afleiding van andere leerlingen. Op werkvlak zie je ook dat de ene wel vaart bij op kantoor zijn, de ander bij thuiswerken.

Ik wens ieder toe dat hij vanuit liefde kan kijken wat de wereld en de mens nodig heeft. Laten we de angst loslaten en vanuit vertrouwen leven dat hetgeen we meemaken nodig is. Wat je aandacht geeft, groeit ♥